Betere toegankelijkheid of rust in de wijk? Discussie raakt maar niet beslecht

Op 12 december 2016, over deze onderwerpen: Mobiliteit & Openbare Werken

De brandwegen die de hulpdiensten een betere toegang tot de Wolsemwijk moeten verlenen, laten op zich wachten. Het gemeentebestuur is met het dossier bezig, maar volgens bewoner Cyrille Haijen duurt het te lang. “Ik vraag er al vijftien jaar om.”

De Wolsemwijk is een gezellige en volkse wijk in Dilbeek, niet ver van het station. De huizen, die er destijds door de Gewestelijke Vokshuisvestingsmaatchappij werden gebouwd, staan er dicht op elkaar en worden verbonden via kleine autoluwe straatjes. Maar daar wringt het schoentje, want voor de hulpdiensten zijn verschillende straatjes niet breed genoeg.

Bovendien gebeurt het wel vaker dat ambulanciers of brandweermannen aan het verkeerde adres staan door de wirwar van steegjes in de wijk.

Begin dit jaar liet het gemeentebestuur weten dat er iets aan de situatie zou worden gedaan. Via een infoavond wilde het gemeentebestuur naar de buurtbewoners luisteren om in te schatten wat nu juist de problemen waren en hoe de wijk beter en toegankelijker kon worden ingericht.

Een gevoelige kwestie, want veel wijkbewoners vinden het mooi meegenomen dat auto's uit de wijk geweerd worden en vrezen dat de verbreding van de wegen net meer verkeersdrukte zou creëren.

Hoewel het gemeentebestuur snel verandering beloofde, is er intussen nog niets gebeurd.

“Ik vraag al vijftien jaar om iets aan de situatie te doen”, zegt Cyrille Haijen, die al jaren in de buurt woont en zelf voor de gemeente werkte. “Het is leuk wonen in onze wijk, maar de te smalle wegen zijn echt een probleem voor hulpdiensten. In sommige delen van de wijk zou de brandweer gewoon niet door kunnen om een brand te blussen. Ik heb hier tijdens mijn loopbaan zelf nog verharding aangelegd om enkele wegen te verbreden. Maar sindsdien is er niets gebeurd.”

Haijen verwijst ook naar minder mobiele bewoners uit de wijk. “Vroeger woonden hier allemaal jonge mensen. Maar nu zijn we allemaal zestigers, zeventigers en tachtigers. Veel buren zijn minder goed ter been en zouden geholpen worden indien ze met hun wagen tot voor de deur konden rijden.”

Nog volgens Haijen hebben de hulpdiensten het moeilijk om de juiste adressen te vinden. “Een buurman moest eens dringend geholpen worden door een MUG-team en die mannen stonden aan de verkeerde kant van de wijk. Ik heb hen toen nog de weg moeten wijzen”, zegt Haijen. “Ik heb dat al meermaals bij de gemeente aangekaart, maar er wordt niets aan gedaan. Ik heb dan maar zelf een naambord aan onze straat geplaatst”, zucht de man.

Volgens schepen van Openbare Werken Stijn Quaghebeur (N-VA) wordt er binnenkort iets aan de situatie gedaan. “De plannen zijn jammer genoeg wat in de koelkast beland omdat plots bleek dat een bepaalde weg nog eigendom is van de Gewestelijke Volkshuisvestingsmaatschappij én van Haviland. En net die weg moeten we aanpakken om de toegang te verbeteren”, zegt Quaghebeur. “Intussen ziet het ernaar uit dat we toestemming zullen krijgen om iets aan de weg te doen. De aannemer is al aangesteld en de financiële middelen zijn al voorzien. We hopen die eerste fase na de winter te kunnen aanvatten.

Voor een tweede fase, waarbij ook de kleine steegjes worden aangepakt, is nog overleg nodig. “De ene helft van de buurt wil betere toegankelijkheid, maar de andere helft wil net dat het zo rustig blijft. Daar zullen we dus nog overleg moeten plegen”, aldus de schepen.

Dieter Hautman ■

Het Nieuwsblad/Regionaal: Pajottenland, Ma. 12 Dec. 2016, Pagina 1

Hoe waardevol vond je dit artikel?

Geef hier je persoonlijke score in
De gemiddelde score is