Volgens schepen Van Hove bloedt cultuurraad niet dood

“De toekomst van de Dilbeekse cultuurraad oogt mooi.” Dat zegt schepen Diane Van Hove (N-VA) als reactie op de kritiek van Jef Valkeniers (Open VLD).

Vorige week uitte gemeenteraadslid Jef Valkeniers kritiek op de werking van de adviesraden in Dilbeek, in het bijzonder de cultuurraad. Die heeft een nieuw bestuur, maar het was bijzonder moeilijk om kandidaten te vinden. Volgens Valkeniers is het concept van een adviesraad achterhaald, omdat er te veel mensen hun zegje willen doen en er zo geen daadkracht kan ontstaan. Valkeniers vreest dan ook dat de cultuurraad doodbloedt.

Maar volgens schepen van Cultuur Diane Van Hove is die kritiek onterecht. “Ik ben verbaasd over de kritiek van Jef Valkeniers. Op welke basis hij zijn conclusies trekt, weet ik niet. Ik weet wel dat hij zelf nooit naar de vergaderingen van de cultuurraad komt”, zegt ze. “Zijn kritiek getuigt van weinig respect voor het engagement van het bestuur en de leden. Andere gemeenten benijden ons voor de vele vrijwilligers die Dilbeek doen bloeien.”

Volgens Van Hove oogt de toekomst van de cultuurraad mooi. “Het is wel zo dat adviesraden moeite hebben om mensen te vinden die zich willen engageren. Daarom werken we ook met werkgroepen, waarin vrijwilligers uit de verschillende aangesloten verenigingen hun expertise kunnen inbrengen om speciale projecten uit te werken.”

Als voorbeeld geeft Van Hove de werkgroep Nieuwjaarkezoete, die elke eerste zondag van het jaar een receptie organiseert. “De werkgroep Kunsten werkt dan weer de week van de amateurkunsten uit en denkt na over het zomercafé. En de werkgroep Cultuurprijs kiest elk jaar een verdienstelijke persoon of vereniging uit. Ook de werkgroep Erfgoed verricht schitterend werk”, klinkt het. “De Dilbeekse vrijetijdsraden zijn er zich van bewust dat er naar de toekomst toe op een nieuwe manier zal moeten worden gewerkt. De voorzitters van de raden hebben daarvoor al verschillende keren de koppen bij elkaar gestoken.” (dhh)

Het Nieuwsblad; 12 april 2016; P. 4