Et pour les flamands la même chose

 

Moeten ziekenhuizen in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest hun Nederlandstalige patiënten in het Nederlands te woord staan.
Dat is een vraag die al enige tijd de gemoederen beroert. Wat wij erover denken, valt te raden. Maar wij vroegen ons af hoe jullie dit zagen. Dus stelden we de vraag.

Op regelmatige basis komen er getuigenissen boven van patiënten die in ziekenhuizen in het BHG (en zelfs daar buiten) niet in het Nederlands te woord gestaan konden worden. Recent kreeg een patiënt zijn documenten na ontslag zelfs alleen maar in het Frans toegestuurd.

Voor ons is dit een ongehoorde situatie. We kunnen er immers van uitgaan dat mensen niet hun best zijn wanneer ze nood hebben aan een arts in een ziekenhuis. Laat staan dat je zelfs op je beste dag weet hoe je woorden als staartbeen, maag, krampen, spierscheur, … vertaalt naar het Frans.

Ziekenzorg is een basisrecht, iemand die een ziekenhuis binnenstapt heeft recht op goede zorgen. En een eerste stap in die zorg is een degelijke diagnose. Wanneer er dan geen enkele dokter aanwezig is die je verhaal kan aanhoren in het Nederlands is dat al niet evident. Leg maar eens uit in het Frans dat die buikpijn alleen met vlagen is, scherp als naalden, voornamelijk wanneer je gesport hebt.
Eens er een diagnose is, zou jij daar ook van op de hoogte moeten raken. Maar wanneer ook dan geen enkele arts je te woord kan staan in het Nederlands, weet je natuurlijk niet veel meer dan voordien.

Dat op veel plaatsen tolken voorzien kunnen worden voor verschillende andere talen, behalve voor het Nederlands stoot ons natuurlijk nog eens tegen de borst. Moeten die tolken dan afgeschaft worden? Uiteraard niet! Het is net erg positief dat er geïnvesteerd wordt in een manier om iedereen een optimale zorg te verstrekken. Maar waarom dit dan niet kan voor Nederlandstaligen is een groot vraagteken.

Dat is tenminste hoe wij het zien. Maar u blijkbaar ook. We vroegen u of het nodig was dat ziekenhuizen in het BHG hun patiënten zouden helpen in een van de drie landstalen. En de resultaten liegen er niet om. Maar liefst 83% was het met ons eens dat een patiënt in het BHG geholpen moest kunnen worden in het Nederlands, Frans en Duits. 13% onder u ging nog verder en vond dit een noodzaak in het volledige land. Waar ook je opgenomen zou worden, zou je geholpen moeten kunnen worden in de landstaal die jij verkiest.

Slechts 3% van de deelnemers aan de bevraging vonden dat een patiënt zich maar moest zien te behelpen.