Linkebeek en Catalonië, niet één pot nat!

De vergelijkingen tussen Catalonië en Linkebeek – vooral uit CD&V hoek – vlogen de afgelopen weken in het rond.
Waarom zou men in Linkebeek geen referendum mogen houden over een eventuele aansluiting bij Brussel terwijl Catalanen zich wel mogen uitspreken over een afscheuring van Spanje?

De vergelijking gaat helemaal niet op, dat schreef ik ook in een opiniestuk voor de website van Knack. Personen die zich weigeren aan te passen aan een nieuwe taalomgeving, zet je toch niet op dezelfde lijn als een volk dat al eeuwenlang streeft naar meer autonomie en daarvoor bovendien politiek vervolgd wordt? Men vergelijkt een regio van 7,5 miljoen Catalanen die al eeuwen een eigen cultuur en zelfbestuur kent, met een aantal Vlaamse gemeenten waar inwijkelingen weigeren om de streektaal te leren en van de weeromstuit eisen dat ook hun taal als officiële taal erkend wordt.

Want daar draait het bij de voorstanders van een aansluiting bij Brussel om: ze willen altijd en overal in hun taal te woord worden gestaan. Gemeentelijke documenten in het Frans opvragen is voor hen onvoldoende: ze willen ook dat er op de gemeenteraad Frans kan gesproken worden. En als het even kan liefst geen woord Nederlands meer.

De ene kwestie vergelijken met de andere is dan ook niet alleen heel kort door de bocht, het is bovenal een banalisering van belangrijke principes zoals het zelfbeschikkingsrecht van volkeren en de opkomst van nieuwe staten. Want als de geschiedenis over het ontstaan van nieuwe staten ons één ding geleerd heeft, is het wel dat niets voor eeuwig is.

http://www.knack.be/nieuws/belgie/het-referendum-in-catalonie-kan-je-nie...